Diederik van Vleuten - Bouwjaar '61

Diederik van Vleuten was bijna acht jaar toen de eerste mensen landden op de maan. De korrelige beelden van astronauten in witte pakken maakten een onuitwisbare indruk. Net als de beelden en geluiden uit Vietnam en Cambodja. En Toppop niet te vergeten. 

Zijn wereldbeeld werd in hoge mate bepaald door Asterix, Kuifje en de kennis uit de Kijk. En misschien is dat nog wel steeds zo. De kracht en betekenis van herinnering, daarover gaat Diederiks vijfde solo. Hij vraagt zich af wat er, anno nu, over is van de verbazing, verwondering en bewondering van het ventje met bouwjaar ’61. Goed nieuws: meer dan genoeg om een avond mee te vullen.

De pers over 'Bouwjaar '61':

• NRC ★★★★: "Apollokind Van Vleuten ontroert" (...) "een scherp oog voor details die een verhaal gedenkwaardig maken." (...) "een prachtig portret van zijn vader" (...) "Hij weeft deze geschiedenissen zo aan elkaar dat beide aan kracht winnen: de wereldgeschiedenis wordt persoonlijker, zijn familiegeschiedenis wordt grootser."
• de Volkskrant ★★★★: "Van Vleuten vertelt op weergaloze wijze van zijn familiegeschiedenis." (...) "Van Vleuten een geweldige verteller noemen is ondertussen een enorm cliché, maar niet voor niets." (...) "Het eerbetoon aan zijn vader zet aan het denken over doen en nalaten." (...) "
• Theaterkrant (keuze van de criticus): "Diederik van Vleuten herdenkt zijn vader met geweldige reis naar de maan." (...) "De positieve herinnering aan deze geweldige avond zal heel lang blijven hangen."
• Parool: "In Bouwjaar '61 toont Van Vleuten zich opnieuw een fantastische verteller."

[reprise | toegangsprijs inclusief drankje]